Alimenty to świadczenia, jakie są wypłacane dziecku na jego utrzymanie przez jednego lub obydwoje rodziców w sytuacji, gdy dochodzi do rozstania lub separacji rodziców albo w sytuacji, gdy dorosłe dziecko kontynuujące naukę nie jest w stanie samodzielnie pokryć kosztów własnego utrzymania.
Dziecku mogą przysługiwać alimenty od rodziców, dziadków lub opiekunów prawnych. Wynika to z przyjętej w nauce zasady równej stopy życiowej, mówiącej o tym, że rodzic w momencie powołania na świat potomstwa ponosi obowiązek pokrywania kosztów utrzymania go do momentu aż będzie ono w stanie samodzielnie się utrzymać.
Kiedy dziecku przysługują alimenty
Świadczenia alimentacyjne przysługują wszystkim małoletnim, w sytuacji, gdy dochodzi do rozwodu rodziców. Konieczność ponoszenia kosztów utrzymania dziecka powstaje w chwili narodzin dziecka i ma miejsce do momentu uzyskania przez nie pełnoletności lub w zasadnych przypadkach, do momentu ukończenia przez dziecko 26. roku życia, zakończenia edukacji lub finansowego usamodzielnienia się, zawarcia małżeństwa i przejścia na jego utrzymanie. W celu uzyskania świadczeń alimentacyjnych należy wnieść pozew o alimenty do sądy rejonowego właściwego dla miejsca zamieszkania dziecka lub rodzica, od którego świadczeń się Państwo domagają (pozwanego).
Alimenty na dorosłe dziecko
Zgodnie z art. 133 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego rodzice lub opiekunowie prawni zobowiązani są do łożenia względem dziecka alimentów do momentu uzyskania przez dziecko pełnej zdolności do samodzielnego utrzymania się. Przepis ten dotyczy także świadczeń alimentacyjnych na dziecko, które osiągnęło już próg dorosłości, ale nie jest w stanie pokryć kosztów utrzymania z własnych środków. Rodzice mają możliwość ubiegania się o uchylenie od wypłacania na rzecz dorosłego dziecka świadczeń alimentacyjnych, jeżeli w znacznym stopniu nadwątla to ich własny budżet, a dorosłe dziecko nie dokłada starań, aby móc się samodzielnie utrzymywać. Mówi o tym art.133 § 3 KRiO. Warto podkreślić, że dziecko, które osiągnęło już zdolność do czynności prawnych, może się ubiegać o otrzymywanie świadczeń alimentacyjnych od rodziców, jeżeli kontynuuje naukę w trybie dziennym do ukończenia 26. roku życia oraz w sytuacji, gdy znalazło się w sytuacji niedostatku. Niedostatek jest rozumiany zgodne z zapisami polskiego ustawodawstwa jako brak posiadanych źródeł utrzymania, pozwalającego na pokrycie bieżących wydatków. Każda taka sprawa jest rozpatrywana indywidualnie przed sądem i wymaga udokumentowania aktualnego stanu rzeczy.
Świadczenia alimentacyjne a chore dziecko
W przypadku, gdy o świadczenia alimentacyjne od rodziców ubiega się dorosłe dziecko cierpiące na przewlekłą chorobę, niepełnosprawne, sąd rozważa zasadność alimentowania na podstawie stosownej dokumentacji oraz możliwości podjęcia przez dziecko pracy zarobkowej pomimo zaistniałego schorzenia.
Kwota alimentów
Wysokość zasądzonej od rodziców kwoty alimentów każdorazowo jest sprawą uzależnioną od czynników takich jak: wysokość dochodów otrzymywanych przez jednego lub oboje rodziców, ich wykształcenie, środki, jakimi dysponuje dorosłe dziecko lub brak środków, minimalna kwota niezbędna do utrzymania, stan zdrowia każdej ze stron (niepełnosprawności oraz inne schorzenia), sytuacja życiowa oraz materialna dziecka — czy dziecko podejmuje jakieś kroku w celu uzyskania własnych dochodów oraz czy podjęło się kształcenia w trybie dziennym lub zaocznym. Kwotę alimentów, o którą się Państwo ubiegają w imieniu dziecka powinna być wskazana w pozwie kierowanym do sądu rejonowego. Z identyczną sytuacją mamy do czynienia, gdy dorosłe dziecko ubiega się o świadczenia dla samego siebie od rodziców lub dziadków.